Louvre'de Soygun

Louvre'de Soygun 

Her şey, ünlü şair Guillaume Apollinaire'nin 1905 yılında, babası Brüksel'de hakim olan Gery Pieret adlı gazeteciyle tanışmasıyla başlar. 

Son derece esprili, hayatı ciddiye almayan ve serüvenci bir karaktere sahip olan Pieret ; Fransa , Belçika ve Amerika arasında sürekli seyahat etmekte ve Paris'e geldiğinde bir dergide çalışmakta olan Apollinaire'in evinde kalmaktadır. Şair , bu dalgacı arkadaşını Andre Gide'e yazdığı bir mektupta şöyle anlatır: ''En iğrenç işleri bile yapabilecek biri ama sokağa atamam ya. Öylesine kızdırıyor ki beni, delirmekten korkup bazen ben kendimi sokağa atıyorum.''

Gazetecilik yapan Pieret, Apollinaire'yle olan arkadaşlığının ikinci yılında, şairin evine iki küçük Fenike heykeliyle gelir akşam...

Heykelleri ; şairin yakın çevresinden tanıdığı Picasso'ya satar ve ortadan kaybolur. Hırsızlığın duyulmasını istemeyen müze yönetimi olayı örtpas eder , haber yayılmaz. Şair ; misafirinin hırsızlığından emin olduktan sonra; uykusuz geceler yaşar. İstemeden düştüğü bataklıktan çıkmak için çareler arar. Bir  gazetede Louvre Müzesi'nde yeterli güvenlik sağlanamadığı ile ilgili bir haber yayınlayacaktır. Hırsızlığın da  müzenin 'güvenlik açığını denemek' amacıyla yapıldığını bildirecek ve heykelleri iade edecektir.

Picasso'ya heykelleri almak için gider. Picasso; ''Antik sanatın detaylarını öğrenmek istiyorum. Bu yüzden heykelleri kırdım.'' der.  Olay şimdilik kapanır.

1911'de Gery Pieret tekrar çıkar gelir. Heykellerden kazandığı parayı bitirmiş ve dönmüştür. Her zamanki gibi arkadaşı Apollinaire'in evinde kalmaktadır ve işyeri elbetteki Louvre Müzesi'dir. 

Pieret, yine bir akşam antik bir kadın başı heykeliyle döner işyerinden. Müze yetkilileri olayı tekrar örtpas etmek isterlerken aynı zamanda da Vinci'nin Mona Lisa'sı çalınır müzeden. Müze yetkilileri , tabloyu geri getirirse hırsızın cezalandırılmayacağını, hatta para verileceğini yayarlar. Bunun üzerine Pieret, çaldığı heykeli Le Journal Paris gazetesine getirir. Savunmasında da ''Heykeli Louvre'un iyi korunmadığını kanıtlamak için çaldım. Gazeteniz aracılığıyla geri veriyorum. Dilerim ki, müze de bana hizmetimin karşılığı olarak doyurucu miktarda bir ödeme yapar''. 

Bir süre sonra Belçika'dan bir mektup gelir Louvre Müzesi'ne . Mektubun sonunda Gery Pieret'in imzası vardır. Mona Lisa'yı kendinin çaldığını yazmaktadır. Fakat soygunu o yapmamıştır. Her zamanki şakacı kişiliğinin bir aksidir bu. Elbette müze yönetimi durumu polise bildirir ve Pieret'in Paris'teki tüm çevresi de şüpheliler listesindedir. Baş sırada da Apollinaire vardır. Apollinaire soluğu Picasso'da alır. Picasso, şairden daha büyük bir korku içindedir çünkü aldığı heykelcikleri kırmamıştır , sadece geri vermemek için yalan söylemiştir. İki kafadar ne yapacağını düşünürken , heykelcikleri Seine Nehri'ne atmayı düşünürler. Fakat nehir kenarına her gittiklerinde takip edildiklerini düşünüp yapacaklarından vazgeçerler. Her şeyi öğrenen polis Apollinaire'nin atölyesine baskın yapar ve çetenin elebaşı olarak tutuklayıp cezaevine yerleştirir. Şairin dostları;O'nun serbest kalması için imza kampanyası açar. Şairi özgürlüğüne kavuşturan yine bir mektup olur. Yazan Gery Pieret'dir! Şairin suçsuz olduğunu yazmaktadır. Mektup , şairin avukatı Jose Thery'nin güçlü savunması ile birleşince şair özgür kalır.

Şair özgürlüğüne kavuşur fakat Mona Lisa'nın  çalındığı günden sonra düştüğü kâbustan hayatı boyunca kurtulamaz . Edebiyat çevresi eserlerine saldırırken , Polonya kökenli şairi göçmen bürosu da rahat bırakmayacaktır. Birinci Dünya Savaşı'na Fransa adına katılıp yaralansa da ''Legion d'honneur'' madalyası '' O'ndan esirgenir. 

Şairin kalbi 1918 yılında durur. Şairi yıkan , madalyanın boşluğu değil, kalbinde açılan yara ve bırakılan boşluktur. Çünkü; özgürlüğüne kavuşması için açılan imza kampanyasına katılmayı reddeden kişilerin arasında ressam sevgilisi Marie Laurencin de vardır. 

Sunay Akın 

#ArkeoTarihDünya #sosyaltarih #Louvre #sanat #kültür #soygun